Dag 22

We hebben voor ons doen uitgeslapen, maar liefst tot half 10. Uitchecken is om 11, dus we hebben nog heel even de tijd om de Tower in te gaan en te kijken hoe de strip met daglicht is. Niet echt indrukwekkend ineens. We halen koffie en ontbijt bij Starbucks en vervolgen onze weg naar Sequoia National Park.

Het word een weer een lange rit. 6 uur op en af en dat met die hitte en door de woestijn. Maar dan...in Primm op de grens van Nevada en Californie doemt ineens een fashion outlet op. Oh is dat ff vervelend zeg. Vriendin Bas is helemaal verheugd, hij zou wat shoppen betreft gewoon een vrouw kunnen wezen. We huppelen gezellie naar binnen, om een uurtje later nog gezelliger naar buiten te huppelen. We hebben maar liefst 5 paar Nike schoenen gekocht voor 221$. We hadden ook nog geen schoenen bij ons, dus de nood was erg hoog.

We gaan weer fijn een stukje rijden. Bas doet een tukje, ik rij, kijk rond en fotografeer.

We krijgen nog ff een megabui onderweg, maar daar raken we inmiddels al aangewend. De regen reist gewoon met ons mee. De temperaturen zakken naar 21 graden en stijgen weer net zo snel terug naar 37. Het is een rare gewaarwording. Vanuit de droge desert, rijden we door hoge heuvels die helemaal verdort zijn, met hier en daar een groene struik, over heuvels bezaaid met windmolens, naar het platteland helemaal vol met groene fruitbomen en mooi bloeiende struiken. Ook komen we van die veldjes die we vroeger in Nederland ook hadden, met van die JA-knikkers, tegen. Grappig om die ook weer eens te zien. We maken een pitstop in Lindsey en eten daar ons dinner dat bestaat uit een broodje bij subway. Net zo lekker, wel een beetje jammer dat we daar vast aan de vloer plakten. Toen ik dat uitgebreid demonstreerde vroeg de jongen achter de counter: Sticky? Antwoord van mij: Yeah, must be my Shoes, i guess. *zucht*

Lindsey heeft geen campgrounds in de omgeving en dus rijden we nog maar een stukje verder. Beetje saai bloggen zo, maar tis niet anders. Als we weer hoog en in het donker door de bergen rijden, zien we een bord met: Three Rivers Hideaway. We nemen een gok. De dame die ons ontvangt in het donker is allervriendelijkst, de camping is niet het meest luxe, maar zodra we parkeren, raken we meteen aan de praat met Rodney.

De gezellige buurman (hij leest mee, dus ik moet lief blijven..hahaha) is een echte Amerikaan en we praten tot erg laat over de verschillen tussen Nederland en de USA. Hij heeft een fijne open mind over alles en is niet zo klein denkend als de meeste Amerikanen. Hij wil echt weten hoe het bij ons is. Voordat we naar bed gaan beloofd hij ons eerst nog even een verse bak koffie in de ochtend. Heel prettig dus.

In bed praten we nog even na over Las Vegas en de campground waar we nu zitten. Redelijk groot contrast zeg maar. We hebben genoten in LV en nog 1 dagje daar doorbrengen zou prima zijn, maar verder zitten we toch liever op een campground als deze. Doe maar gewoon, dat past beter bij ons!

Sleep well all.
Liefs Lissy en Bas

Ps: natuurlijk namen we de regen ook mee naar Three Rivers, dus het kwam fijn met bakken uit de lucht. Wij balen, maar de rest was in extase. Ze lachte hardop en iedereen had het erover. Men liep in t-shirts in de regen en vonden het geweldig. Kom fijn een maandje logeren in the Netherlands zou ik zeggen.