Dag 19

Zei ik nou dat het heel koel was in de Van? Dat was een understatement. Het was bere koud zeg. Midden in de nacht werden we er beide wakker van. Kruip ik de afgelopen dagen zover mogelijk van Bas weg met die hitte, was het nu strak andersom.
Voordeel was dan natuurlijk wel weer het lekkere weer bij de ochtend koffie. We hebben nu wel internet, maar helaas te langzaam om te skypen. De laatste paar dagen denk ik wel erg veel aan mijn kids. Niet genoeg om naar huis te gaan hoor. Dat dan weer niet. En ook alleen maar aan mijn kids, sorry voor de rest van jullie ;-P
Het bloggen duurt lang, maar lukt uiteindelijk wel. Ondertussen kletsen we met iedereen en ontvangen we weer erg leuke reacties over "onze" Van. Hierna gaan we op weg naar Bryce Canyon National Park.

De temperatuur verschillen zijn echt idioot. Elke dag verbazen wij ons er weer over. Nu net gingen we van 19 graden naar 28 binnen 9 min. Het lijkt de overgang wel, niet dat ik nu weet hoe dat is hoor, ik ben daar natuurlijk nog veeeeeel te jong voor. Ook Bryce is weer adembenemend. Wat een enorme schoonheid heeft dit land toch te bieden.

We gaan een trail helemaal naar beneden lopen, in de veronderstelling dat deze 1,3 mijl lang is. De trail is kei en keisteil. Eenmaal beneden vertelt iemand dat de trail ruim 3 uur duurt. Pfff daar hebben we niet zo een zin in. Wat over blijft is die keisteile trail weer naar boven klimmen. Mijn benen en hartslag zijn hier niet blij mee. Bas doet het sneller en staat bovenaan klaar met een grote can ijs en ijskoud water. Heerlijk, daar hadden we echt behoefte aan. Ik heb de stappen geteld en kwam maar liefst op 858 stappen en dat dus twee keer. *veegt zweet van voorhoofd* Toch had ik ook daar geen seconde van willen missen. Vonden we in het begin eekhoorntjes nog heel bijzonder, lopen we er nu gewoon langs op. Tenzij we een nieuw soort zien of zo een mega cute fatsootje. En dat was nu het geval. Sjeesde al die slanke dennen vrolijk in de rondte, hupte Mister Fatso traag en niet meer zo hoog. Mister Fatso wilde eten en was bereid daar ver voor te gaan. Zover dat Bas op een afstand van krap 30cm met zijn had zat omdat Mr Fatso dacht dat hij eten kreeg. Mooi niet dus, daar staat een boete op van 100$, wel hadden we een leuke foto.

Als we Zijn bijgekomen van de tocht naar boven (Bas eerder dan ik), rijden we door naar Escalante. We stoppen nog even voor een magneetje voor mij en shoppen wat.

Vlak na Escalante moet ergens een waterval zijn en die willen we wel zien. Inmiddels is het 15.00 uur, word toch wel een keertje tijd voor ons ontbijt/lunch momentje. We schieten een willekeurgie parkeerplaats op en kijken naar een idyllisch plekje. Een meertje, wat groen als bomen en struikjes, een steiger, picknicktafel en zonnetje die over het water schijnt. We zijn der van en vleien ons meteen neer. Bas maakt ff snel (tja zo doen chefs dat) voor ieder 2 boterhammetjes met gebakken ei en bacon. Koffie erbij en spectaculair uitzicht over het meer. Wat hebben we toch weer een mazzel.

We besluiten de waterval te laten voor wat het is. Tis laat, we zijn moe en er is richting Escalante niet echt veel aan campgrounds en dus moeten we dat hele stuk dan weer terug rijden. Bas kiest voor een KOA camping. Duurder had men ons vertelt, maar ook luxer. We gaan het beleven. Met mijn benen bungelend uit het raam, wiebelend een blog schrijvend in het schrift op mijn schoot en genietend van het uitzicht, gaan we weer op weg. KOA is een campground keten door heel de USA. Een half uurtje verder zien we een KOA bord in de verte. We krijgen een plekje toegewezen en tjonge, wat voor één zeg. We staan hoger dan de rest en kijken zo uit naar de bergen. Eigen picknicktafel en firepit/bbq, zon en dat voor maar 31$. Het park is echt super mooi aangelegd. Een zwembad, sjieke laundryroom, keurige was/douche gelegenheid. Het enige minpuntje is de belabberde WIFI en de hoeveelheid bugs/mosquito's.

We planten onszelf direct in het zonnetje, bier en smirnoff pineapple komen uit het ijs en we genieten van de zon en het uitzicht.Bas gaat ons maaltje bbq-en en de rest van de avond spenderen we zittend bij het vuur, beetje pielen op de pc en Bas probeert de sterren te fotograferen.

Het aantal sterren is enorm. Dacht ik een vreemde baan met wolken in de gitzwarte lucht te zien tussen de sterren, leert Bas mij dat dit de melkweg is. WAUW! Die heb ik nog nooit gezien. Die baan loopt net als een regenboog door de gitzwarte lucht die dan weer bezaaid is met sterren. SCHITTEREND!

Ik bedenk me hoe vreemd het is dat Nederland dit (zonder melkweg) 8 uur geleden ook heeft kunnen zien. Gek hoor.

De nacht is heerlijk koel, zo niet zelfs frisjes. Omdat de 40% deet bij mij niet werkt, koop ik in de campwinkel een ander spulletje. *buzz Away* Het zal mij benieuwen. Vol goede moed begin ik direct te sprayen. Een walgelijke odeur verspreid zich op mijn benen en in de lucht. Mijn hemel zeg. Hier blijven niet alleen de muggen mee weg, nee, ik moet Bas smeken of ik *please please please* , de Van mee in mag. Hij is coulant, het mag. Bloggen zit er niet in vanwege de internet verbinding. Misschien morgen ochtend. Dan lijkt het steeds beter te lukken.

Truste voor ons, goedemorgen voor thuis.
Liefs Lissy & Bas