Dag 11

Uitgeslapen tot maar liefst half 10. We hadden het echt even nodig. Relaxed opstaan, koffie, kletsen met Woody over ons "avontuur" van gisteren. Wie neemt dan ook de dirtroad was zijn reactie.. uhm.. Wij?
Even skypen met kiddo. Was weer heerlijk om mijn manneke ff te zien. Skypen met Ma Hulst lukte niet. Andere keer maar weer. Daarna de grote schoonmaak. De stof die we gisteren gezien hebben, vond het nodig om mee te reizen. Maar het is tot hier en niet verder. Dus de poetslap erover heen!

Plan van vandaag was Bearizona. En wat een pech, we hadden helemaal verkeerd ingeschat waar het lag en dachten het te kunnen combineren met the Grand Canyon Tusayan. Niet dus. We reden fijn een uurtje of twee en stopten onderweg nog even in Kendrick Park. Hier hebben we lekker gewandeld, nog helemaal niet doorhebbend dat we helemaal de verkeerde richting in reden. Prachtige plaatjes geschoten en lekker ontbeten.

We reden door en kwamen bij een leuk indianen plaatsje terecht. Bij navraag waar we eigenlijk ergens zaten, bleken we in Grand Canyon Village te zijn. Nou moe!?! Op de parkeerplaats maar weer even de kaart erbij gepakt, opzoeken waar Bearizona is en miles berekenen en tijd. We moeten immers de 21ste in Mesa Verde zijn.
We besloten om terug te rijden naar Williams om toch een kijkje te kunnen nemen in Bearizona. Weer redelijk in de buurt van Flagstaff. We komen hier maar niet weg.
Bearizona was de omweg waard. Een wildlife drive through park met bizons, wolven, soort geiten, beren enz.

Vandaag was ik het rijden en megalaat aankomen op de campgrounds een beetje zat. In de 11 dagen dat we hier zijn, waren we pas 1 keer op een redelijk tijdstip op een campground geweest. We besloten om in Williams te overnachten. Ik zocht een plekje via google op en reserveerde. Jeutje, we schrokken ons rot. We reden door achterbuurten, waar de huizen van ellende in elkaar stortte, waar het soort mensen op straat nu niet het je van het was. Ik kreeg een lachkick, wat heb ik nu weer uitgezocht? Moet ik straks met een escorte voor mijn eigen veiligheid naar de wc gaan? Ik had deze keer de reviews dan ook niet gelezen vanwege gebrek aan batterij in mijn telefoon. Het zal toch niet een griebus campground zijn he?

Achter die wijk lag onze Camping van vandaag, Railside RV Ranch.
De naam zegt het al, Railside... snap je em al? Naast de treinrails dus. Gelukkig rijdt alleen de trein met bezoekers voor de Grand Canyon daar, dus na 21.00 uur zal het mega harde loeien van een treinhoorn, die waarschuwt bij de overgang, voorbij zijn. De plaatsen op de camping zijn redelijk. We hebben een picknicktafel bij de deur en stroom. De internet voorziening laat te wensen over, dus of er vanavond 2 blogs gepost worden is nog maar de vraag. De restrooms zijn dan weer picobello. Er zijn grote wastafels die ook nog eens schoon zijn, wc en douche hebben keurige matjes en douche gordijnen en de laundry voorziening is ook in orde. Er is een overdekte grill plek, een mega kampvuur plaats en een entertainment podium. Aardig voorzien dus en dat voor maar 35$, en dit was dan ook nog eens inclusief de muggen. Gelukkig hebben we daar Deet 40% voor. Bas gaat ons voorzien van het eten. Hij heeft heerlijke dingen uitgezocht voor op de bbq.
We eten steak, worstjes, spareribs, paprika, aardappelslice, maiskolf en portobello, allemaal gemaakt op de bbq en zo waanzinnig lekker.

Na het eten ga ik voor het eerst de was eens doen. Tot nu toe hadden we alles keurig opgespaard maar het werd nu toch echt tijd. Zelfs dat is nu leuk. Een bovenlader, knopjes instellen (doe maar koud, dat is het veiligst dacht ik) en je quaters in de gleuf doen en aandrukken. Easy. 25 min later zou het klaar zijn, beetje kort, maar toe maar. En idd, het rook fris maar het vuil was er niet uit. Ach, boeiuh! Nu de droger in, 45 min, 2 quaters erin doen en hoppa, daar gaat ie.

Na een uurtje wandelen Bas en ik terug om de was op te halen. In de laundryruimte is het keiheet.
Bij het leeghalen van de droger vinden we het toch wel heel heet aanvoelen. En ja hoor. Alles is 2 maatjes kleiner geworden. We krijgen beide de slappe lach en komen niet meer bij. Wil ik mijn onderbroekjes nog aan kunnen trekken morgen vroeg, dan moet ik binnen nu en morgenochtend toch minstens 20 kilo afvallen. We vouwen op, ik trek mijn minisokken aan en lopen lachend terug. Onderweg voel ik mijn sokken afglijden tot onder mijn hiel, met maatje 38 gaat het niet meer lukken, ze zijn echt mini. Gelukkig gaat het hier alleen maar om ondergoed, sokken en handdoeken.

Bas gaat douchen, ik schrijf mijn blog af.
See yah when we have internet.
Liefs Lissy en Bas