Dag 3

Half 6 al wakker!! En waardoor? Geen idee. Misschien toch jetlag? What ever, nu hadden we mooi de tijd om kalm aan op te starten.
Verrassend om je camping plaats ineens te zien in daglicht. Een werkelijk prachtig plekje aan een beekje. Dat het beekje er was hadden we al wel gehoord vannacht, maar nog niet gezien dus.
Tegen half 7 zijn we echt uit bed gerold, lekker in de buitenlucht je koffie drinken aan de rand van het beekje. We waren te lui om een tafel en stoelen neer te zetten, maar gelukkig had iemand twee grote rotsblokken voor ons neergezet. Prima zit- plekje om de door Bas klaar gemaakte eieren met bacon te eten. Ik zeg het je, je eigen chefkok mee nemen loont echt. *aanrader*

Het douchen was nog even wennen. Was Bas in no-time klaar, had ik er iets meer moeite mee.
De eerste keer was ik mijn ondergoed vergeten, terug naar de Van, de tweede keer mijn fohn, terug naar de Van en de derde keer vergat ik de stekker converter. Ach, het kwam vast door de korte nacht en uiteindelijk zagen we er beide fris en fruitig uit.

Na het uitchecken zijn we richting Santa Cruz gereden, we wilden weer terug op de highway 1 komen. Op de vraag van Bas of ik naar Monterey (aquarium bekijken) of naar Carmel, een prachtig stadje, op het terras wilde gaan zitten, was de keuze voor mij snel gemaakt.
Op Carmel ben ik echt verliefd geworden. Zulke mooie huizen met schitterende details en mooie vrolijk zachte kleuren. Ontzettend veel mooie bijzondere bomen, planten en bloemenperkjes.
Een grote explosie van kleuren, alles ziet er knus uit en toch is het ruimtelijk. Gewoon voor elke kant twee rijbanen bijvoorbeeld. We hebben gezellig gesnuffeld in de grote hoeveelheid winkeltjes. Bas kocht een leuke nieuwe pet en ik wat souvenirs en een kaart voor kiddo. De pech is alleen dat ze daar dan geen postzegels verkopen, dus wel geschreven maar niet verstuurd.
We crashten neer bij Carmel food company. De ober voorzag ons van een heerlijke lunch met schotse zalm op een bedje van citroen-kruiden crème. Nieuwsgierig vroeg hij waar we vandaan kwamen. Toen wij vermeldde dat we uit "the Netherlands" kwamen, vroeg hij: aah yes, thats near Iceland right? Yes.. maar dan net ff anders!

Na een gezellige babbel met de ober kwam de chefkok ook nog even een praatje maken. Dat zijn citroen crème veel te citroenerig was, hebben we hem maar niet gezegd. De aardige ober die helemaal verguld was van een gesprekje met de People from the Netherlands, die ook nog eens Amsterdam kende (Cool, you can smoke pot there huh?) , voorzag ons van wat bezienswaardigheden die we niet mochten missen.
Op zijn advies reden we door naar Point Lobos State Reserve park en dat was een erg goed advies van hem. Wat een prachtige locatie zeg. Sta ik daar een hele mooie witte krijtrots te fotograferen, meldt Bas mij even dat het helemaal geen krijtrots is, maar dat het gewoon een volgescheten rots is met vogelpoep. Even maximaal inzoomen en *poef* weg illusie!

Vandaar uit reden we door naar Big Sur en ook daar kwamen we weer de mooiste locaties tegen. Ik heb me werkelijk suf gefotografeerd. Bas filmde de heleboel, althans, een deel dan, want hij wil niet alles alleen maar door de lens zien en daar heeft hij natuurlijk ook gelijk in.

Waren we van plan om vandaag lekker vroeg op een campground te crashen, om fijn in de zon te gaan bakken en relaxen in Big Sur, ging ons plannetje mooi niet door. Alles was overal bezet. Tja das het risico van niet reserveren. Dus reden we fijn door en door en door en...door over de ellelange highway 1.

Helemaal geen straf hoor, want langs deze coastal route, zie je de oceaan zoals je die nog nooit gezien hebt. Normaal zie je de zee op gelijke hoogte, maar nu stonden we zo hoog en zie je vanaf boven zo vreselijk veel oceaan in 1 keer, dat je mond er echt van open valt.
In woorden zou ik niet kunnen omschrijven hoe het eruit zag en fotos doen niet volledig recht aan de werkelijkheid.

Een paar uur later rijden we nog steeds over Hwy 1, we draaien muziek, zingen luidkeels mee, eten chippies en kijken naar de bijzondere scenery. Opeens moet ik een klein poepje laten, keurig vraag ik aan Bas of ik toestemming heb om deze in de auto te laten vliegen. Bas zei, ja hoor en ik weet zeker dat hij dit geen tweede keer zegt. Terwijl de odeur de campervan vult, merkt Bas op dat dit beter werkt dan redbull. "goeie shit man"
Tja, ieder heeft zo zijn talenten.

Nadat we bij een Vista Point (mooie foto-lokatie) zomaar een paar honderd Zee Olifanten hebben gezien en we het beide eens zijn met de constatering dat deze beesten spuuglelijk zijn en ook nog eens het geluid maken van een leeggezogen rioolput, hebben we dan toch eindelijk een Campground gevonden.

San Simeon State Park is het geworden (tussen San Simeon en Cambria). Geen stroom en geen internet, wel midden in de mooie stille natuur, compleet met eigen picknicktafel en fire pit. Helemaal goed dus. Bas bakt broodjes hamburger, ik ruim de zooi op. Zitten we lekker te smullen, besluit er iemand op de achtergrond spontaan opera te gaan zingen. Heel knap hoor, maar doe het toch maar niet.

Nu nog even bloggen, maar dus niet uppen. Helaas. Voordeel is wel dat er dan waarschijnlijk morgen twee blogs tegelijk komen.

Sweet Dreams en hopelijk tot morgen.
Liefs Lissy en Bas